Ik heb al drie dagen niet op mijn blog geschreven. Enerzijds omdat het donderdag en vrijdag weer wat beter ging, anderzijds omdat mijn hoofd gisteren echt bijna uit elkaar leek te knappen en ik geen computerscherm kon zien. Het gaat dus weer met ups en downs.
Ik heb donderdag een paar uurtjes thuis gewerkt en vrijdag ben ik zelfs alweer een kort dagje op kantoor geweest. Dat was echt heel fijn! Enerzijds is het confronterend om korte dagen te werken. Ik wil zo graag meer doen. Het voelt heel erg als falen. Anderzijds is het fijn om in elk geval wat te kunnen doen. Afleiding, je nuttig voelen, dat is ook heel wat waard. Het is altijd balanceren. Waar ligt de grens. Dat balanceren ging donderdag en vrijdag gelukkig best goed!
Alleen helaas toch een erg zware zaterdag. Ik herken na acht weken spuiten het patroon aan symptomen dat ik krijg door de GcMAF. Op dinsdag of woensdag last van mijn darmen, woensdag pijn in mijn nek en spieren, donderdag voornamelijk spierpijn en beginnende hoofdpijn, vrijdag meer hoofdpijn en gewrichtspijn en zaterdag heeeeel veel hoofdpijn. En dan nog een heleboel andere idiote kwaaltjes zoals jeukende moedervlekken (al mee naar huisarts geweest), duizeligheid, misselijkheid en opvliegers. Maar ook haar dat uitvalt en veel sneller vettig wordt dan normaal en een vette huid (puisten... bah). Daarnaast kan ik niet meer goed tegen mijn lenzen. Dus op dit moment heb ik een dunner wordend en vet bosje haar, puisten op mijn voorhoofd en kin en een bril op. Heel charmant, gelukkig maar dat ik al getrouwd ben en geen mannen hoef te versieren;)
Gelukkig is het vandaag zondag. En op zondag beginnen de symptomen een beetje weg te trekken. Al kon ik vandaag nauwelijks douchen, omdat ik te moe was om te staan. Inmiddels gaat het weer iets beter. Morgen is als het goed is lichamelijk de beste dag van de week. Hoe ironisch dat ik morgenochtend spuit nummer negen zet, die hoogstwaarschijnlijk weer hetzelfde patroon van klachten gaat veroorzaken. Alles voor het goede doel, ik sla me er nog wel even doorheen, maar het is wel zwaar...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten