Sportschool

Ruim twee jaar geleden sportte ik voor het laatst. En toen was ik al niet echt fanatiek meer. En echt ontspannen werd ik er niet van, achteraf niet zo gek, want mijn lichaam was natuurlijk totaal uitgeput.

Toen bleek dat ik weleens ME kon hebben, ben ik gestopt met sporten. Sporten met ME is namelijk niet zo'n goed idee als de ziekte nog niet behandeld wordt. Er is zoveel in je lichaam van slag en sporten maakt dan nog meer kapot. Ik weet niet meer precies hoe het zit, maar het is in elk geval niet goed voor je hart en je immuunsysteem raakt er ook nog meer door van slag. Inmiddels ben ik alweer anderhalf jaar bij professor De Meirleir onder behandeling en het gaat sinds een paar weken, zoals ik eerder al aangaf, echt de goede kant op. Dus voorzichtig begon ik met het inbouwen van lichaamsbeweging in mijn dagelijks leven. Vaker zelf fietsen (voorheen ging ik of met de auto of zat ik bij P achterop), stukjes wandelen en tweeënhalve week geleden zelfs een middagje schaatsen. En zowaar, ik kreeg er geen noemenswaardige terugslag van. Op de dagen dat het minder gaat, beweeg ik minder, op de betere dagen, ben ik ineens behoorlijk mobiel.

En toen werd de verleiding toch wel heel groot... ik wilde weer naar de sportschool. Elke keer vanuit ons keukenraam die sportende mensen zien en zelf niet mogen meedoen, dat was natuurlijk niet leuk. Dus ik heb de sprong gemaakt: ik ben lid geworden van de sportschool! En ik moet zeggen: het is echt heerlijk! Nog veel fijner dan ik had gedacht. En het gaat ook zoveel beter dan toen ik ruim twee jaar geleden stopte. Toen stond ik weleens hartstikke duizelig op de crosstrainer. Nu wilde ik bijna hardop meezingen met de muziek op mijn iPod. Wat ik niet heb gedaan, want er waren ook nog andere mensen aan het sporten;) Ik doe wel heel voorzichtig: de apparaten niet te zwaar instellen, hartslagmeter om, niet te lang. Ik heb een abonnement genomen voor drie maanden. Hopelijk ga ik die daarna verlengen omdat het bewegen zo goed is bevallen!